Chapter 4 – Decoys and Deceptions

Rafi Nguyen volgt een spoor naar een vermeende verborgen schat die mogelijk antwoorden op de sabotage bevat. Wanneer hij de aangewezen coördinaten bereikt, ontdekt hij een geavanceerde afleidingsmanoeuvre, zorgvuldig ontworpen om de onderzoekers op het verkeerde been te zetten. De opstelling is een list, compleet met valse datatraces en misleidende aanwijzingen. Terwijl hij de neppositie onderzoekt, realiseert Rafi zich dat de saboteurs altijd één stap voor zijn, en zijn zetten anticiperen. Deze onthulling dwingt hem om zijn aannames over de samenzwering opnieuw te evalueren. Ondertussen verhevigt de storm buiten de onder-ijstunnel, en Rafi merkt beweging in de schaduwen op, wat aangeeft dat het gevaar naderbij komt. Hij moet nu deze hachelijke situatie navigeren, wetende dat hij in de gaten wordt gehouden en dat elke beslissing hem dichter bij de waarheid of dieper in de val kan brengen.
Rafi Nguyen baande zich een weg door de ijzige uitgestrektheid, terwijl zijn EVA-pak zich verzette tegen de winderige, met methaan doordrenkte bries van Titan. De coördinaten die hij had ontcijferd uit de gefragmenteerde herinnering van de Tekker leidden hem naar een afgelegen plek vlakbij de rand van Kraken Mare Port. Daar, verscholen tussen de scherpe ijsformaties, bevond zich een onopvallende luik. Het ontwerp was strak en minimalistisch, zoals het betaamt voor Tekker-vakmanschap, maar het vertoonde onmiskenbare tekenen van recent gebruik.
Met een voorzichtige blik om zich heen, activeerde Rafi de handmatige override van het luik, zijn nano-huid interfaced naadloos met het bedieningspaneel. Het luik sissend open, onthulde een smalle tunnel die in de duisternis afdaalde. Terwijl hij door de doorgang navigeerde, begonnen de muren te pulseren met een zwakke, bioluminescente gloed, die hem dieper het labyrint in leidde. Aan het eind van de tunnel lag een kleine kamer, met in het midden een console vol data-drives.
Rafi's hart sloeg een slag over; dit was de schat die hij zocht. Maar toen hij dichterbij kwam, gilden zijn instincten om voorzichtigheid. De indeling was te perfect, te uitnodigend. Hij startte een scan en de resultaten waren onmiddellijk en verontrustend.
De drives zaten vol met valse gegevens, ingewikkelde lussen ontworpen om te vangen en te misleiden. Dit was geen schat aan antwoorden, maar een lokaas, een sluwe valstrik gezet door de saboteurs om elke achtervolging te dwarsbomen. Rafi's geest raasde. De saboteurs anticipeerden op elke zijn beweging, terwijl ze een web van misleiding weefden dat hem bij elke stap bedreigde.
Hij realiseerde zich dat hij de verfijning van hun operatie had onderschat. Het was tijd om zijn strategie te heroverwegen en elke aanname die hij had gedaan in twijfel te trekken. Terwijl hij nadacht over zijn volgende zet, nam de storm buiten de tunnel in intensiteit toe, zijn gierende winden echoënd op een onheilspellende manier door de ondergrondse doorgang. Rafi's pak-sensoren registreerden beweging in de schaduwen, subtiele verschuivingen die suggereerden dat hij niet alleen was.
Hij verstevigde zijn greep op zijn pulse pistol, zijn zintuigen stonden op scherp. Wie daar ook was, had grote moeite gedaan om hun geheimen te beschermen, en ze zouden niet aarzelen om een bedreiging te elimineren. Rafi wist dat hij op een scherp mes balanceerde, waar elke beslissing ofwel de samenzwering kon ontrafelen of hem verder in de val kon leiden. Met de storm die boven raasde en het gevaar dat dichterbij kwam, verzamelde Rafi zijn moed voor de uitdagingen die voor hem lagen.
Hij moest een manier vinden om zijn onzichtbare tegenstanders te slim af te zijn, om hun eigen valstrikken tegen hen te gebruiken. De inzet was nog nooit zo hoog geweest, en falen was geen optie.