CHAPTER 3 – Echoes in the Ice Dome

Terwijl Rafi Nguyen verder onderzoekt naar de sabotage van de weerarray voor terraforming, begint hij zich steeds meer bewust te worden van het feit dat hij in de gaten wordt gehouden. Zijn communicatie wordt afgeluisterd, waardoor hij gedwongen is een veilige plek buiten de koepel te zoeken. In een EVA-pak waagt Rafi zich in de barre omgeving van Titan, terwijl hij het ijzige terrein doorkruist om een afgelegen tunnel onder het ijs te bereiken. Daar ontmoet hij een onwaarschijnlijke getuige—een teruggetrokken Tekker die een fragmentarische herinnering deelt van een schimmige figuur die met de weerarray knoeit. Dit volksverhaal, vol cryptische details, doet vermoeden dat er een diepere samenzwering gaande is die zowel Biomorphs als Tekkers omvat. Net wanneer Rafi begint de implicaties in elkaar te puzzelen, detecteren de sensoren van zijn pak een naderende storm, waardoor hij vast komt te zitten in de tunnel met beperkte ontsnappingsmogelijkheden.
Elke beweging van Rafi Nguyen voelde als een schaduw, alsof duizend onzichtbare ogen zijn voortgang door de labyrintachtige gangen van Kraken Mare Port volgden. Het gezoem van surveillance-drones boven hem was een constante herinnering aan de controle waaronder hij verkeerde. Zijn communicatie was niet langer veilig, elke boodschap werd onderschept en vervormd. Besef hebbende van de noodzaak voor een ongeremde blik, besloot Rafi de koepel te verlaten, weg van nieuwsgierige ogen en oren.
Het EVA-pak kleefde als een tweede huid aan hem, de systemen kwamen tot leven terwijl hij de luchtsluis binnenging. De overgang van de kunstmatige warmte van de koepel naar de ijzige uitgestrektheid van het oppervlak van Titan was schokkend. Methaanwinden huilden om hem heen, met de ijzige bijt van deze vreemde wereld. Rafi's bestemming was een tunnel onder het ijs, een plek waar weinigen zonder noodzaak durfden te komen.
Het navigeren door het verraderlijke terrein was geen gemakkelijke opgave. Het ijs onder zijn laarzen was glad, en elke stap moest met precisie worden gezet. Toch bracht de isolatie helderheid, een adempauze van de chaos in de haven. Het was hier, in het hart van de tunnel, dat hij een onverwachte bondgenoot ontmoette—een Tekker-hermit, die buiten het systeem leefde.
De ogen van de Tekker glinsterden met een mix van nieuwsgierigheid en voorzichtigheid terwijl hij een verhaal over schaduwen vertelde. Hij sprak over een figuur, gehuld in duisternis, die gezien was terwijl hij met de weersystemen knoeide. Zijn woorden waren fragmentarisch, als stukken van een puzzel verspreid over een tafel. Toch gaven ze een hint van een samenzwering die de grenzen tussen Biomorphs en Tekkers overstijgt, een complot dat de fragiele vrede bedreigde.
Terwijl Rafi het verhaal in zich opnam, leken de muren van de tunnel dichterbij te komen, het gewicht van de onthulling drukte op hem. Zijn gedachten razen met mogelijkheden, elke sinisterder dan de vorige. Maar voordat hij op deze nieuwe informatie kon ingaan, gaven de sensoren van zijn pak een alarm. Een methaanstorm naderde, zijn woede was in staat om door de fragiele structuur van de tunnel te scheuren.
Vastgeklemd in de ijzige ruimte, terwijl de storm zich aandient, stond Rafi voor een angstaanjagende keuze: terugtrekken naar de veiligheid van de koepel of dieper in het mysterie duiken, alles riskerend in de zoektocht naar de waarheid.