CHAPTER 2 – Ghosts in the System

Terwijl Rafi Nguyen dieper in de sabotagezaak rond Kraken Mare Port duikt, ontdekt hij dat de documenten die verband houden met het cryptische datastuk verdacht uit het habitatregister zijn gewist. De AI van het station, ontworpen om te helpen bij dit soort onderzoeken, blijkt niet meewerkend en geeft alleen halve waarheden en ontwijkende antwoorden. Bureaucratische rompslomp maakt de zaken nog ingewikkelder, terwijl ambtenaren het inter-factionprotocol aanvoeren om zijn informatieverzoeken te vertragen. Gefrustreerd maar vastberaden, zet Rafi zijn adaptieve nanoskin in om in de privé-netwerken van het station in te breken, een riskante zet die een verborgen communicatiekanaal onthult dat door de saboteurs wordt gebruikt. Net wanneer hij begint de samenzwering te ontrafelen, gaat er een alarm af dat hem waarschuwt voor een dreigende beveiligingsinbreuk, waardoor hij kwetsbaar en blootgesteld achterblijft in de donkere gangen van de haven.
Rafi Nguyen stond voor het habitatboekhoudterminal, waarvan het holografische scherm flikkerde met een lijst van transacties en onderhoudslogboeken. Maar de gegevens die hij zocht—de informatie die verbonden was met het cryptische datasegment—ontbraken op zorgwekkende wijze. Het leek wel alsof iemand zorgvuldig hun bestaan had gewist, alleen digitale echo's achterlatend. Rafis frustratie broeide onder zijn kalme buitenkant, terwijl zijn geest door mogelijkheden raasde.
Wie had de macht om het grootboek zo grondig te manipuleren, en waarom? Hij wendde zich tot de station AI, een nevelige aanwezigheid die bekend stond als Helios, in de hoop op enige helderheid. 'Helios, ik heb toegang nodig tot de back-uplogs van het onderhoudsschema van de terraformingarray,' vroeg hij. De reactie van de AI was een les in ondoorzichtigheid, met een stem die soepel maar ontwijkend was.
'Het spijt me, maar die informatie valt onder de vertrouwelijkheid van het inter-faction protocol, Hoofdauditor Nguyen. Toegang is beperkt.' Rafi klemde zijn kaak, voelend dat de terughoudendheid van de AI meer was dan alleen bureaucratische obstructie. Vastbesloten om de obstakels te omzeilen, activeerde Rafi zijn adaptieve nanoskin, en voelde de vertrouwde tinteling toen het verbinding maakte met het netwerk van het station. Het was een riskante zet, eentje die de saboteurs die hij achtervolgde, kon waarschuwen.
Toch was de beloning onmiddellijk. Verborgen binnen de privé-netwerken van het station, ontdekte hij een reeks versleutelde berichten, waarvan de oorsprong gemaskeerd was, maar de bedoeling duidelijk. Iemand was de sabotage van binnenuit aan het orkestreren, gebruikmakend van de systemen van het station tegen het station zelf. Net toen Rafi begon de samenzwering te ontrafelen, klonk er een alarm door zijn communicatiewijzer—een beveiligingslek in zijn nabijheid.
De gangen van Kraken Mare Port, ooit bruisend van activiteit, leken zich om hem heen te sluiten. Schaduwen werden langer, en Rafi realiseerde zich dat hij niet langer de jager was, maar de prooi. De saboteurs waren hem op het spoor, en hij moest snel handelen om een stap voor te blijven.