CHAPTER 3 - Whispers of the Wetlands

Juan Ovieda bevindt zich onder toezicht; zijn telefoon is afgeluisterd en schimmige figuren volgen hem. Gefrustreerd door de gebrekkige vooruitgang en de toenemende politieke druk, besluit hij zijn hoofd leeg te maken met een nachtelijke rit naar de Albufera-moerassen. Daar ontmoet hij een oude visser die een huiveringwekkend verhaal vertelt over een verborgen baai en een geheime ontmoetingsplek die door de elite van de stad wordt gebruikt. Dit verhaal biedt Juan een nieuwe aanwijzing, waardoor zijn vastberadenheid om de waarheid achter de dood van de journalist te onthullen weer wordt aangewakkerd.
De benauwende hitte van de dag was vervangen door een koele, fluwelen nacht toen Juan Ovieda op zijn vintage Moto Guzzi stapte. Het gebrul van de motor was een geruststellend geluid, een herinnering aan eenvoudigere tijden waarin de wereld minder complex leek. Hij had de eenzaamheid van de rit nodig om zijn gedachten te verfrissen, om de schaduwen van zich af te schudden die hem leken te achtervolgen sinds het onderzoek begon. Terwijl hij de stad uitreed, verdwenen de lichten van Valencia in de verte, vervangen door de rustige uitgestrektheid van de Albufera-moerassen.
De maan wierp een zilveren gloed over het water, en de lucht was doordrenkt met de geur van zout en riet. Hier vond Juan een gevoel van vrede, ver weg van nieuwsgierige blikken en de constante druk van de zaak. Hij parkeerde de motor bij een klein, verweerd aanlegsteiger en liep naar de waterkant. Het zachte gekabbel van de golven tegen de oever was rustgevend, maar zijn gedachten waren nog steeds verstrikt in de mysteries van de zaak.
Hij haalde de koperen medaille van Sint Michael uit zijn zak en wreef er afwezig met zijn vingers over terwijl hij naar de donkere uitgestrektheid staarde. Toen merkte hij de schim van een man op die aan het einde van de steiger stond, met een hengel in de hand. De man draaide zich om en onthulde een gezicht getekend door de lijnen van ouderdom en wijsheid. "Goedenavond, Inspecteur," begroette de visser hem, zijn stem droeg een vleugje amusement.
"Ik dacht dat je hierheen zou komen."
Juan liep dichterbij, geïntrigeerd. "Hoe wist je dat?" vroeg hij, nieuwsgierigheid wekkend. De visser grinnikte zachtjes en gebaarde naar het water. "De moerassen hebben de neiging degenen te roepen die antwoorden zoeken," antwoordde hij cryptisch.
Een moment stonden ze in stilte, het enige geluid was het zachte geritsel van het riet in de bries. Toen begon de visser te spreken, zijn stem laag en samenzweerderig. Hij vertelde Juan over een verborgen baai, een plek waar de elite van de stad zich onder de dekking van de duisternis verzamelde. Het was een plek van geheimen en gefluister, waar deals werden gesloten en loyaliteiten op de proef werden gesteld.
Juan luisterde aandachtig, elk woord vulde hem met een hernieuwd gevoel van doelgerichtheid. Het verhaal van de visser hintte naar connecties tussen de dood van de journalist en de machtige families van Valencia. "Deze baai," vroeg Juan, "weet je waar die is?"
De visser knikte, een glinstering van ondeugendheid in zijn ogen. "Ik kan het je laten zien," zei hij, "maar wees voorzichtig, Inspecteur.
Sommige geheimen worden fel bewaakt."
Terwijl Juan terug naar de stad reed, de wind door zijn haren, voelde hij een nieuwe vastberadenheid door zijn aderen stromen. Het pad dat voor hem lag was vol gevaar, maar hij wist dat hij nu niet meer kon terugkeren. De waarheid lag daarbuiten, verborgen in de schaduwen van de moerassen, en hij was vastbesloten die aan het licht te brengen. Maar toen hij de stadsgrenzen naderde, merkte hij in zijn achteruitkijkspiegel de koplampen van een auto op, die op een afstand volgde.
Zijn hart klopte sneller, een herinnering dat hij niet alleen was in zijn zoektocht. Iemand anders keek toe, wachtend tot hij een zet zou doen. Het spel was net gevaarlijker geworden, en Juan wist dat hij voorzichtig moest zijn. Toch had het verhaal van de visser hem een cruciale aanwijzing gegeven, een draad om te volgen in het verwarde web van bedrog en macht.
Hij zou deze verborgen baai vinden, de geheimen onthullen en gerechtigheid brengen aan degenen die zichzelf onschendbaar dachten. De nachtelijke rit had zijn geest geklaard, maar de weg die voor hem lag was nog steeds gehuld in onzekerheid. Wie trok er werkelijk aan de touwtjes achter de schermen?