CHAPTER 1 – The Frozen Enigma

Commandant Aiko Reyes arriveert in Leviathan-Bay, een uitgestrekte onder-ijs algenboerderij op Europa, om een zaak van spionage te onderzoeken die draait om een schema voor een quantum-verstrengeling aandrijving. De boerderij is een drukke plek vol leven, met de geur van gerecycled lucht en het flikkeren van neonlichten die een vreemde gloed op de ijzige muren werpen. Het geluid van mijnbouwliften weerklinkt door de gangen, wat een symfonie van industriële geluiden creëert. Terwijl Reyes dieper in het onderzoek duikt, ontdekt ze een raadselachtige aanwijzing in de vorm van een datastuk dat verborgen zit binnen de algenverwerkingsunits. Deze ontdekking roept meer vragen op dan antwoorden biedt, en laat een grotere samenzwering vermoeden.
De algenteelt van Leviathan-Bay strekte zich uit onder de ijzige schil van Europa, als een levend organisme, met zijn tentakels van bioluminescente gangen die door de duisternis weefden. Commandant Aiko Reyes stapte uit de transportpod, haar optische HUD-implantaat flikkerde terwijl het zich aanpaste aan de schemerige, neonverlichte omgeving. De lucht was doordrenkt met de geur van gerecycled zuurstof en algen, een aroma dat zich als een aanhoudende fluistering aan haar zintuigen hechtte. Het gekletter van erts liften en het gedreun van machines vulden de lucht, een constante herinnering aan de onophoudelijke werkzaamheden van de boerderij.
Werknemers bewoogen zich met geoefende efficiëntie, hun silhouetten werpen lange schaduwen tegen de ijswanden. Reyes' aanwezigheid werd opgemerkt, maar grotendeels genegeerd; ze was gewoon weer een tandwiel in de machine van de interplanetaire handel. Reyes was hier met een missie, om te reageren op een oproep over spionage met betrekking tot een schema voor een quantum-verstrengeling aandrijving. Het schema, een doorbraak in sneller-dan-licht communicatie, was een felbegeerd doelwit in de voortdurende spanning tussen Biomorphen en Tekkers.
De inzet was hoog, en de mogelijke gevolgen van de diefstal konden door het zonnestelsel golven. Terwijl ze door de labyrintachtige gangen navigeerde, markeerde haar HUD een pad naar de algverwerkingsunits, waar de inbreuk was gedetecteerd. Het flonkerende groene licht en de ritmische pulsing van de algprocessors creëerden een buitenaardse sfeer, alsof ze door een levend, ademend organisme liep. Reyes stopte bij een console, haar vingers dansten over de interface terwijl ze toegang kreeg tot de beveiligingslogs van de boerderij.
Daar vond ze het—een databestand, diep in het systeem verborgen, versleuteld en ogenschijnlijk onschuldig. Maar Reyes' instincten vertelden haar iets anders. Dit fragment, hoewel klein, was de sleutel tot het ontrafelen van een samenzwering die veel verder reikte dan de ijzige grenzen van Europa. De ontdekking liet Reyes met meer vragen dan antwoorden achter.
Wie had het fragment geplaatst, en met welk doel? Was dit het werk van een afvallige Tekker-factie, of was er een dieper plot aan de gang? Terwijl ze over deze vragen nadacht, weerklonken de echo's van de activiteiten op de boerderij om haar heen, een constante herinnering aan de delicate balans die ze moest beschermen.