CHAPTER 1 - Shadows on the Turia

Inspecteur Juan Ovieda wordt opgeroepen naar een verlaten havenloods waar het lichaam van een lokale journalist is gevonden, bekend om zijn onderzoek naar de elite van de stad. Weinig fysiek bewijs en geruchten over inmenging van hooggeplaatsten maken het onderzoek al meteen ingewikkeld. Op de plaats delict ontmoet Juan een lid van de invloedrijke Castillo-familie, die alles lijkt te doen om de pers op afstand te houden. Terwijl Juan de crime scene onderzoekt, ontdekt hij een mysterieus artefact: een kleine koperen sleutel met een ingewikkeld ontwerp, die hij niet herkent. Deze sleutel wordt zijn eerste aanwijzing, waarbij hij zich afvraagt wat de betekenis en herkomst ervan is.
Valencia ontwaakte onder een okerkleurige gloed terwijl het eerste licht van de dageraad zich over de stad verspreidde. De oproep die Inspecteur Juan Ovieda uit zijn appartement aan de rivier haalde, kwam met de urgentie van een nieuwe zaak—een lichaam gevonden in het magazijn aan de marina. De lucht was doordrenkt met de zoute geur van de zee terwijl Juan op zijn vintage Moto Guzzi door de stille straten reed, het geronk van de motor weerkaatsend tegen de eeuwenoude stenen gebouwen. Het magazijn stond aan de rand van de marina, met een façade die ooit levendig was, nu vervaagd en afbladderend.
Binnen was het tafereel kil en verontrustend. Een jonge man lag levenloos op de koude betonvloer, zijn ogen staren leeg naar het verbrijzelde lichtkoepel boven hem. Juan merkte de afwezigheid van bloed op, het gebrek aan strijd en de griezelige stilte die de ruimte vulde. Het slachtoffer werd al snel geïdentificeerd als een lokale journalist, bekend om zijn onophoudelijke zoektocht naar de waarheid, vaak graverend in de affaires van de Valenciaanse elite.
Schaars fysiek bewijs omringde hem—a een gebroken camera, een notitieboek met gescheurde pagina's en een enkele schoen, waarvan de andere nergens te bekennen was. Juan's bedachtzame bruine ogen scanden de scène, niets ontziend, maar weinig vindend dat hem iets vertelde. Geruchten over hoge-plaatselijke inmenging zwermden al. Fluisteringen van politieke connecties en machtige families met geheimen om te beschermen bereikten Juan's oren nog voordat hij arriveerde.
Zijn reputatie voor integriteit en zijn onwrikbare zoektocht naar gerechtigheid hadden hem zowel respect als vijanden opgeleverd, en hij wist dat deze zaak daarop geen uitzondering zou zijn. Terwijl hij de scène in zich opnam, werd Juan's blik getrokken naar een figuur die in de schaduw stond—een man perfect gekleed in een op maat gemaakt pak, zijn houding kalm maar doordringend. Het was Enrique Castillo, een lid van een van de meest invloedrijke families van Valencia. Zijn aanwezigheid was zowel een bewijs van het belang van de zaak als een herinnering aan de obstakels die Juan zou tegenkomen.
“Inspecteur Ovieda,” begroette Castillo hem met een knik, zijn stem soepel en geoefend. “Ik vertrouw erop dat u deze zaak met de discretie behandelt die zij verdient.”
Juan ontmoette zijn blik, ongevoelig voor de impliciete bedreiging. “Ik behandel alle zaken met de aandacht die ze verdienen, Señor Castillo,” antwoordde hij, zijn stem vastberaden. De ontmoeting liet Juan onrustig achter, het gewicht van de invloed van de familie Castillo drukte zwaar op het onderzoek.
Naarmate de ochtendzon hoger klom en lange schaduwen over de vloer van het magazijn wierp, ging Juan verder met zijn onderzoek. Toen viel zijn blik op iets dat glinsterde onder de gebroken camera—a een kleine koperen sleutel, met een ingewikkeld en onbekend ontwerp. Hij pakte het op, draaide het in zijn hand, het koele metaal glad tegen zijn vingers. Het was iets totaal anders dan wat hij eerder had gezien, het doel en de oorsprong een mysterie.
De sleutel was zijn eerste aanwijzing, een tastbaar stuk van de puzzel die voor hem lag. Maar wat kon het ontgrendelen? En hoe was het verbonden met de dood van de journalist? Terwijl Juan de sleutel in zijn zak stopte, raasden de mogelijkheden door zijn hoofd, elk verontrustender dan de laatste.
De vragen draaiden in zijn gedachten terwijl hij het magazijn verliet, het gewicht van het onderzoek drukte op zijn schouders. Het pad vooruit was onduidelijk, vol politieke intriges en verborgen gevaren. Toch was Juan, zoals altijd, vastbesloten om de waarheid te achterhalen, ongeacht waar het hem zou brengen. De dag was nog maar net begonnen, en daarmee de belofte van nog te onthullen geheimen.
Terwijl Juan terug naar de stad reed, de koperen sleutel stevig in zijn zak geklemd, kon hij het gevoel niet van zich afschudden dat deze zaak hem op manieren zou testen die hij nooit had kunnen voorstellen. Wat lag er aan het einde van dit donkere en kronkelige pad?